حریم وصال

اسرار الواح2

 در جنگ جهانی اول(1916میلادی)هنگامی که عده ای از سربازان انگلیسی در چند کیلومتری بیت المقدس مشغول سنگرگیری و حمله بودند، در دهکده کوچکی به نام "اونتره"یک لوح نقره ای پیدا کردند که حاشیه آن با جواهراتی گرانبها مرصع شده و در وسط آن خطوطی با حروف طلایی نقش بسته بود.

آن لوح قیمتی را به نزد فرمانده خود"میجرای این گریندل"بردند.فرمانده دریافت که خطوط روی لوح به زبان بیگانه بسیار قدیمی است.لوح نزد مقامات ارتش دست به دست شد تا سرانجام به دست سرپرست ارتش بریتانیا "لیفتوفانت"ونیز یکی از مقامات بلند پایه ارتش به نام "گلدستون"رسید،آنها هم لوح را به دست باستان شناسان بریتانیا سپردند.

پس از اتمام جنگ (1918میلادی)،بریتانیا کمیته ای به منظور تحقیق و بررسی درمورد لوح مذکور تشکیل داد که اساتید شناخت زبانهای باستانی بریتانیا،آمریکا،فرانسه،آلمان و سایر کشورهای اروپایی نیز جزئی از آن بودند.

پس از چند ماه بررسی در سوم ژانویه 1920میلادی مشخص شد که این یک لوح مقدس است به نام "لوح سلیمانی"،که به الفاظ عبرانی قدیم نگارش یافته و سخنانی از حضرت سلیمان (ع)را دربردارد.

ترجمه لوح سلیمانی چنین است:

الله،احمد،ایلی،باهتول،حاسن،حاسین

ای احمد!به فریادم رس

یا علی!مرا مدد فرمای

ای بتول!نظر مرحمت فرمای

یا حسن! ........*

یا حسین!خوشی بخش.

اعضای کمیته هنگامی که به مضمون نوشته لوح مقدس اطلاع یافتند هر یک با دیده تعجب به دیگری می نگریست، پس از تبادل نظر تصمیم گرفتند که لوح در موزه سلطنتی بریتانیا گذاشته شود.

اما چون این خبر به اسقف اعظم انگلستان (lord bishop)رسید،دستور محرمانه ای به کمیته نوشت:

"اگر این لوح در موزه گذاشته شود و درمعرض دید مردم قرار گیرد اساس مسیحیت متزلزل خواهد شد و سرانجام ،خود مسیحیان جنازه مسیحیت را بر دوش گذاشته و در قبرفراموشی دفن خواهند کرد.بنابراین بهتر است که لوح مذکور در رازخانه کلیسای انگلستان گذارده شود و جز اسقف و اهل سر کسی آن را نبیند."

در میان کسانی که لوح را دیده بودند گرایش عجیبی به اسلام پیدا شد،ودر همان وقت دو تن از دانشمندان به نام "ولیم"و"تامس" در مورد لوح با هم به بحث و تبادل نظر پرداختند که به اسلام آوردن هر دو انجامید.سپس ولیم"کرم حسین"و تامس "فضل حسین" نامیده شد.

برای اطلاع بیشتر در این زمینه رجوع شود به:

1.مجله اسلام-دهلی فوریه 1927 میلادی.

2.مسلم کرانیکل-لندن-30 دسامبر 1926 میلادی.

برگرفته از کتاب سرگذشت پنج تن آل عبا نوشته محمود جویباری

توضیح:

*در متن کتاب فوق عبارت مقابل یا حسن!از قلم افتاده بود.